ელიზაბეტ ჯილბერტის წიგნი "ჭამე, ილოცე, შეიყვარე" აღწერს ავტორის მოგზაურობას იტალიაში, ინდოეთსა და ინდონეზიაში. წიგნი ეძღვნება სუზან ბოუენს, რომელმაც ლიზის თავშესაფარი მისცა 12 000 მილის სიშორიდანაც კი.ქმარს გაშორებული ელიზაბეტი გადაწყვეტს იმოგზაუროს ქვეყნებში და ამით საკუთარი თავი უკეთ შეიცნოს.
ნაწარმოები 3 ნაწილადაა დაყოფილი ქვეყნების მიხედვით და თითოეული 36 შესაბამისი ზღაპრისგან შედგება.
პირველად ლიზი მოგზაურობს იტალიაში.
იტალია ანუ "თქვი ზუსტად ისე, როგორც ჭამ. "ანუ ეს არის 36 თავისგან შემდგარი ნაწილი სიამის აღსაქმელად.
ამ ნაწილში ავტორი წონაში საგრძნობლად იმატებს, სამაგიეროდ ეზიარება სიამეს. მას იზიდავს ყველაფერი იტალიაში. გაიცნობს შესანიშნავ მეგობრებს, გაიგებს ბევრ ახალს. ისწავლის იტალიურ ენას. იტალიაში ავტორი თავს კარგად გრძნობს. ჭამს პიცას თითქმის ყოველ დღე და მეგობრებთან ერთად შესანიშნავ დროს ატარებს.
ინდოეთი ანუ "მომილოცეთ თქვენთან შეხვედრა."
ანუ
36 ზღაპარი ერთგულების აღსაქმელად.
ამ ნაწილში ავტორი იწყებს იოგის ვარჯიშებს, დადის ეკლესიაში, მედიტაციაში ერთვება.
სწავლობს იქაურ გალობებს და გალობს ყოველ დილით.
დგება ადრე დილაობით და მიეშურება ეკლესიისაკენ რათა თავი უფალს მიუძღვნას.
თავიდან ლიზის უჭირს მედიტაციის დოს ყურადღების მოკრება და ამის გამო ძალიან ნერვიულობს და განიცდის.
დროთა განმავლობაში იგი მიხვდება ყველაფერს, გაეცნობა ცნობილ გურუებს წაიკითხავს მედიტაციებსა და იოგებზე ინფორმაციას.
ლიზი ტაძრის იატაკის ხეხვას იწყებს რათა ამით თავისი თაყვანისცემა გამოხატოს ღმერთის წინაშე.
აშრამში გატარებული დიდი წვალების შემდეგ ლიზი მედიტაცის იწყებს.
იგი ინდოეთის კულტურას თუ ტრადიციებს საინტერესოდ აღწერს და მკითხველს თავს არ აბეზრებს ისტორიული თარიღებით.
იგი ინდოეთში 2 ლექსს წერს.
ინდონეზია ანუ" ჩემს საცლებშიც კი თავს სხვანაირად ვგრძნობ".
ანუ 36 ზღაპარი წონასწორობის მისაღწევად.
ინდონეზიაში ლიზი მიდის გზააბნეული. არ იცის სად უნდა იცხოვროს სად წავიდეს რა გააკეთოს. მხოლოდ ის იცის რომ უნდა იპოვოს ექიმბაში კეტუტ ლიიერი და მას შემდეგ მიხვდება თუ რა ესაქმება ინდონეზიაში.
ინდონეზიაში პოულობს ლიზი ყველფერს იმას რასაც მთელი ამ მოგზაურობის დროს ეძებდა და ცდილობდა.
სიმშვიდეს, თავის მეს და სიყვარულს.
მოგზაურობის დასასრულს ლიზი ჩადის პატარა კუნძულ "ჯილი მენოზე", სადაც თავისი "მე" უნდა ეღიარებინა და მიეღო ყველაფრით: ბრაზით, დარდით, მოწყენილობით, სირცხვილით, განრისხებით, ყველაზე უარესით...
მოგზაურობის დასასრულს ლიზიმ იპოვა უფრო ახალგაზრდა, უფრო მებრძოლი ადამიანი თავისი სახით.
