ნება მომეცი შენთან ერთად ვიფრინო.
ჩემი სიყვარული ქარს ჰგავსქარს, ბობოქარს.
მომეალერსე,
დამიოკე ამ წყურვილის გრძნობა,
ნება მიეცი ქარს შენს გულში ქროლის,
ქარი ხომ ბობოქარია.
მეხები,– მანდოლინის ხმა მესმის.
მკოცნი და ამ კოცნით იწყება ჩემი სამყარო.
ჩემი გაზაფხული ხარ,
ჩემი ყველაფერი ხარ,
ნუთუ არ იცი, თვით სიცოცხლე ხარ.
...........................................
როგორც ფოთოლი ხეს
მომეკარი ძვირფასო.
ჩვენ ხომ ქარის არსებები ვართ,
ქარი კი ბობოქარია.
No comments:
Post a Comment