Monday, January 24, 2011

Billie Holiday

ბილი ჰოლიდეი- ჯაზის ისტორიის ერთ-ერთი პრინცესა, რომლითაც მე მოხიბლული დავრჩი. ყველა ქალს ჯაზის ისტორიაში დიდ პატივს ვცემ, მაგრამ ბილი გამოვყავი. მიუხედავად იმისა, რომ ყველა ქალი ამ ჟანრში შეუდარებელია და შეუდარებლადაც ასრულებს, ბილის ნამღერმა გული დამითაგა და შინაგანად ამაკნავლა.
ის ფაქტიც მომწონს ამ ქალში რომ ბილი ჰოლიდეი მისი ნამდვილი  სახელი არაა, მას ელეონორა ფეგენი ჰქვია. ბილი მისი საყვარელი მსახიობის გამო დაირქვა.

ელეონორა დაიბადა ფილადელფიაში. ბავშვობა უკიდურეს სიღარიბეში გაატარა. მამამისის ვინაობა დაუდგენელია. 11 წლის ასაკში ძალადობის მსხვერპლი გახდა, სამი წლის შემდეგ კი დედასთან ერთად პროსტიტუციის ბრალდებით საკანში აღმოჩნდა. 1930-იანი წლების დასაწყისში ლეგალური შემოსავლის პოვნის მიზნით სამ ღამის კლუბში იწყებს ერთდროულად გამოსვლას, სადაც მშრალი კანონის პერიოდში არალეგალურად იყიდებოდა სპირტიანი სასმელები.

მისი ცხოვრების სტილმაც იმოქმედა ჩემზე. თუ სწორად მახსოვს, იგი ერთ-ერთ ღამის კლუბში ერთმა ჯაზის კრიტიკოსმა ნახა რის შემდეგაც, იგი დიუკ ელინგტონმა ფილმში მიიწვია. მას მერე დაიწყო ბილის პოპულარობის ხანა.

ბილის რომ ვუყურებ სიმღერის დროს, მის თვალებში თითქოს მთელი მისი ტრაგიზმი და მთელი ცხოვრება იხატება. ისეთ სევდას ატარებს ეს გამოხედვა, თვალები რომ მე მბურძგლავს..

როცა ბილი დაიბადა, დედამისი 13 წლის იყო, მამა კი - 15-ის. ბავშვობისას ბილი მეზობლად მდებარე საროსკიპოში მომუშავე მეძავებს ეგზავნებოდა წვრილმანი დავალებების შესასრულებლად. ისინი კი სამაგიეროდ ლუი არმსტრონგისა და ბესი სმითის ჩანაწერების სმენის უფლებას აძლევდნენ.

მისი ყველაზე ცნობილი სიმღერა არის  “Strange Fruit” – „უცნაური ნაყოფი“ - რომელშიც ლინჩის წესით დასჯა არის აღწერილი. მუსიკა თავად ბილი ჰოლიდეის ეკუთვნის.

ბილი ჰოლიდეის არც პირად ცხოვრებაში გაუმართლა. არც მესაყვირე ჯო გაი, რომელსაც 1940 წელს გაეყარა, და არც ლუის მაკკეი არ აღმოჩნდნენ ის მამაკაცები, რომელთაც შეეძლოთ ან სურდათ, ბილი ჰოლიდეი თვითგანადგურებისგან დაეცვათ. 50-იანი წლებისთვის ის ალკოჰოლისა და მარიხუანის ტყვეობაში იმყოფებოდა; მას ხმა არაბუნებრივად დაუბოხდა და გაებზარა. ის ზოგჯერ კონცერტის დროს კარგავდა ხოლმე ხმას. მაგრამ არასოდეს დაუკარგავს სრულიად გამორჩეული, ინდივიდუალური სტილი, ინტიმურობა, ტექსტის წარმოთქმის სპეციფიკურობა.

ბილის სურათებს და კონცერტებს თუ ნახავთ, თმაში დამაგრებულ თეთრ გარდენიას უმალ შეამჩნევთ :)










ქალი იდუმალება
ქალი მელანქოლია
ქალი სენტიმენტალიზმი
ქალი ბლუზი
ქალი ინტიმურობა
ქალი მდუმარება
ჰაეროვანი ქალი.

Friday, January 21, 2011

8 წლის ჩიჩილაკი

წელს ჩვენი ჩიჩილაკი 8 წლის გახდა. 
სასაცილოა არა?  :D
აი რა ხდება. ბებია (დედის დედა) რომ გარდამეცვალა, იმ წელს დედამ ჩიჩილაკი იყიდა და ცარიელ, გაციებულ ბინაში დადგა. ჩიჩილაკი ძალზედ პატარა და საცოდავი შესახედია, ერთი თხელი წვიმით ბემოვლებული. როგორც ჩანს ძალზედ ძვირფასი ადამიანისთვის, რომელმაც არ გადააგდო, არ დაწვა და ელოლიავება ახალდაბადებული ბავშვივით. დედაჩემს რომ სიტყვა ჩაუგდო ამ ჩიჩილაკის გადაგდებაზე, მერე უნდა მოერიდო :D
ყოველ წელს ჩიჩილაკს თმა სცვივა, მისი გამხმარი კულულები ყოველ წელს მცირდება.
 
წელს, როდესაც მამაჩემმა ახალი ჩიჩილაკი იყიდა დედამ იკითხა: "ეს ახალი ჩიჩილაკი თეთრი რატომაა? 
ძველი ჩიჩილაკი ახალთან შედარებით გაყვითლებულია და ფერთა სხვაობა საგრძნობლად დიდია. : D ნუ ლოგიკურია 8 წლის განმავლობაში ფერსაც იცვლიდა. თურმე ჩიჩილაკი სხვა ფერის ყოფილა და არა იმ ფერის, როგორიც ეგონა.
 ყოველ წელს შეიძლება გვქონდა ახალი, უკეთესი, უფრო დიდი ჩიჩილაკი, მაგრამ სადღაც კუთხეში მაინც იდგა ის ჩიჩილაკი, რომელიც ჩვენთან ერთად ხვდებოდა ყოველ ახალ წელს 8 წლის განმავლობაში ოჯახის ერთ-ერთი წევრის მსგავსად.
მშვიდობით ჩიჩილაკო, ხვალ აღარ იქნები. მომავალ წელს ვეღარ გიხილავთ, თუმცა მოგვენატრები.
დედაჩემი ძალზედ უცნაური ადამიანია...
მივცეთ საშუალება იყოს ისეთი, როგორც მას სურს.
დედები სამუდამოდ არ ცოცხლობენ. 
მე მიყვარს დედაჩემი ისევე, როგორც მას უყვარდა თავისი.