Tuesday, November 1, 2016

"სხვა ამსტერდამი"


დათო ტურაშვილის ამსტერდამს ვკითხულობ და სულ ამსტერდამში გამგზავრება მინდება. სურვილი, რომელიც ალბათ ყველას გაუჩნდება ვისაც ამსტერდამი არ უნახავს . მე კი, რომელიც საქართველოს საზღვრებს არ გავცდენილვარ, განსაკუთრებულად.
გადავიდეთ პირდაპირ სათქმელზე.
 რატომ ვწერ პოსტს ამ წიგნზე მაშინ, როცა კითხვა არ დამიმთავრებია? კითხვის პერიოდში ბევრი სათქმელი გამიჩნდა და ჩემი ამბავი რომ ვიცი, რომ დავასრულებ კითხვას, ყველაფერი თავიდან ამომივარდება. ამიტომ, სანამ ჯერ კიდევ არსებობს ეს აზრები ტვინში, გადმოვიტანო ფურცელზე. ფურცელზე რა, ელექტრონულ ფურცელზე.
პირველი, რისი თქმაც მინდა ეხება წერილებს, რომელსაც უცნობი გოგო წერს დათოს. რომ გავიგო რომ ამ წიგნზე ორი ადამიანი მუშაობდა და წერილები ავტორი გოგოს დაწერილი ნაწილია, ადვილად დავიჯერებდი. წერილები ძალიან გავს გოგოს დაწერილს. სტილი, სიტყვები, ემოციები, აღწერები ყველაფერი ძალიან "გოგოშკურია". ვკითხულობ და ძალიან მიკვირს, როგორ მოახერხა დათომ ასე დაემსგავსებინა წერილები გოგოს დაწერილ სტილს. ან მართლა გოგოს წერილებია ან მართლა საოცარი მწერალია დათო. ის ვარიანტი, რომ წიგნზე ორი ადამიანი მუშაობდა, მე თვითონ გამოვრიცხე. გვეცოდინებოდა მკითხველს ამის შესახებ. 
წერილებში მაშინ ამოვიცანი დათო, როდესაც ოთხმოცდაათიანი წლები კარგად აღუწერა იმ თაობის მკითხვრლს, ვინც ამას გადაურჩა და ვერ მოესწრო.
ნეტავ საერთოდ არსებობდა რეალობაში რაიმე სახის წერილები?
მეორე მაქვს კითხვა დათოსთან. ბატონო დათო, როდესაც 270 გვერდზე დაგვაინტერესეთ და ისე წარმართეთ ნაწერი რომ ველოდი ამ ინტერესის დაკმაყოფილებას, რატომ დაგვტოვეთ ხახამშრალი? რატომ არ გვითხარით რა მოგწერათ მაკამ ისეთი, რამაც ესოდენ გაგაბედნიერად მაშინ იქ ამსტერდამის პარკში?
 წიგნის კითხვას რომ დავასრულებ პოსტს აუცილებლად შევმატებ ტექსტს.
ეს ყველაფერი ახლა უნდა დამეწერა ვერ დაველოდები წიგნის დასრულებას.
დავასრულე წიგნი.

Thursday, September 15, 2016

tango

Tango Isn’t for Everyone


When someone expresses an interest in learning tango, I often hesitate. I know tango looks fun, sexy and beautiful, but it can be a serious commitment. It’s a hardcore pursuit. Yes, some people casually dance tango as a hobby. But here’s the reality: tango is like a vampire that bites into your heart and changes your soul forever. Once it bites you, you will be seduced into an endless quest that steals your time, money, mind – and your heart. Therefore, be warned…
You better LOVE technique. If you have a passion for nitty gritty, detailed technique that teaches nuances of movement, leading/following, connection, posture and body organization, then you will be captivated by tango. The amount of technique to learn will deeply humble you. If you just want to have fun, remember that your partner’s idea of having fun is usually based on doing this skillfully. Most tango dancers don’t just “play around”. Technique is what makes the dance feel amazing to your partner. If you care about that, awesome! If you don’t, maybe partner dancing isn’t for you….
It takes money. If you aren’t investing in truly learning tango, you probably won’t be dancing much or enjoying it when you do. Private lessons, workshops, tango shoes, milongas, practicas, outfits – it adds up quickly and it’s quite addicting. You’ll drop serious money on private lessons. I know a guy who blew his annual tango budget by February. Tango is like a heroin habit. Only death and paralysis can stop it.
It’s a long commitment. Tango is not a dance that gets mastered in six months or five years. It’s not a “once a week” kind of a dance. There’s no “low hanging fruit” in tango. This is a multi-layered skill that endlessly unfolds for those who seek its elusive mastery. You’ll think you learned a move – and then you’ll spend years learning how to do it correctly. Ochos are only easy when you’re doing them wrong.
And it’s intimate. A good dance for me goes like this. “Hi, I’m Karen”. Seconds later, I have melted into his body and my lips are barely inches from his. It’s four legs and one heart – and we are slowly stripped into total vulnerability as we unveil ourselves through a 9-minute exploration of one another’s skills, potential and expression.
By the end, we know each other in ways we may only intuitively understand. I know if he embraces a woman with tenderness, command or caution. I sense whether he seeks the heart, mind or body of a woman first. I know whether he thinks or feels more. I feel where he is confident, where he is shy and where he is selfish. I sense what he hungers for and what he fears. I know whether he sees me as a conquest, a collaborator or an executor of his command. I know if he is a risk-taker, an explorer or an inventor. I know if he approaches tango as an artist, an engineer or an architect. I know if he is a witty conversationalist or a curious listener. I discover what makes him sexy, beautiful and profoundly captivating – even when all he is doing is “just dancing”.
Tango can be insanely difficult. Expensive. Toilsome. Humbling. And deeply unmasking.
It’s not for everyone. For some people, it’s not for them “right now”.
When I began, I was told that I didn’t find tango. Tango found me.
Let tango find you. And be ready when it does, for tango is a relentless thief. It will gently swipe away your time, money and perhaps your ego – if you have the courage to surrender it. Tango unmasks our true character, our vulnerabilities, our weaknesses and our magical unwrapped talents. But only for those willing – and able – to give tango what it asks of us first.
Screen Shot 2016-09-12 at 8.25.43 PM.png

Friday, May 6, 2016

ძმები კარამაზოვები

"მთელი მარჯვენა მხარე მაქვს წართმეული, ვკვნესი და ვვიშვიშებ. ყველა ექიმთან ვიყავი: დიაგნოზს არაჩვეულებრივად დაგისვამენ, ავადმყოფობას დაწვრილებით აგიწერენ, მაგრამ ვერ გიმკურნალებენ. ამას წინათ ერთ აღფრთოვანებულ სტუდენტს გადავეყარე. მითხრა, თუ მოკვდით, ზუსტად მაინც გეცოდინებათ, რა დაავადებით მოკვდითო! ეს სპეციალისტებთან გაგზავნა რაღა მოიგონეს. ჩვენ მხოლოდ დიაგნოზს გისვამთ, მაგრამ ახლა ამა თუ იმ სპეციალისტთან თუ მიბრძანდებით, ის გიმკურნალებთო. სად, სად გაქრნენ ის ძველი ექიმები, ყველა დაავადებას რომ კურნავდნენ? ახლა მხოლოდ სპეციალისტები დარჩნენ და ისინიც გაზეთებში სტატიების ბეჭდვით არიან დაკავებულები. ცხვირიც რომ წამოგტკივდეს, პარიზში გაგზავნიან: ევროპაში სახელგანთქმული სპეციალისტები მხოლოდ იქ მკურნალობენ ცხვირებსო. ჩახვალ პარიზში, ცხვირს გაგისინჯავს და გეტყვის, მე მხოლოდ მარჯვენა ნესტოს მორჩენა შემიძლია, მარცხენა ნესტოს არ ვმკურნალობ, ჩემი სპეციალობა არ არის, ამიტომ ახლა ვენაში უნდა გაემგზავროთ და განსაკუთრებული სპეციალისტი იქ მიხედავს თქვენს მარცხენა ნესტოსო. სხვა რაღა გზა დამრჩენოდა? ხალხური წამლებით დავიწყე მკურნალობა. "

ფ. დოსტოევსკი

ძალიან ნაცნობი სიტუაცია დღევანდელობაში.

Saturday, February 27, 2016

როგორ ვეთამაშოთ 2–3 წლის ასაკის ბავშვს





როგორ ვეთამაშოთ 2–3 წლის ასაკის ბავშვს

არ აქვს მნიშვნელობა რამდენი წლის ხართ ან თქვენ, ან თქვენი ბავშვები, თამაში მთელი ოჯახისთვის სასიკეთოა. გამოკვლევები გვიჩვენებს, რომ დედები და მამები განსხვავებულად ეთამაშებიან თავიანთ ბავშვს. დედები უპირატესობას ნიჭებენ კომუნიკაციურ და კრეატიულ თამაშებს, როგორიცაა ხელსაქმე და ჩაცმა–გახდის პროცესი.  მამებს კი უფრო აქტიური და სახიფათო თამაშები მოსწონთ როგორიცაა, ბოქსი და სხვა ხმაურიანი თამაშობები.
მიუხედავად ამისა, ყველა ასაკისთვის არსებობს 5 მარტივი და მნიშვნელოვანი წესი:

1. თამაში არ უნდა იყოს დაკავშირებული თანხასთან.
2. მიუხედავად იმისა, რომ არ გაქვთ თამაშის სურვილი, რომ დაიწყებთ მიხვდებით თუ როგორი სახალისოა და ისე ჩაგითრევთ ვერც მიხვდებით.
3. თავი აარიდეთ შეჯიბრებებს. თამაშის არსი მდგომარეობს
შეთანხმებაში, შეკავშირებაში, ფანტაზიაში და ერთად ყოფნაში.
4. მიეცით ბავშვს საშუალება მან თავად გადაწყვითოს რა ითამაშოს და როგორ ითამაშოს. თქვენ კი მაქსიმალურად შეეცადეთ ბოლომდე აჰყვეთ ამაში. თუ თქვენი ბავშვი რაიმემ ძლიერ გაიტაცა, თქვენც შეუერთდით მას.
ფოთოლი, ხვლიკი, ხის კოვზი როგორც ყველასთვის, მისთვისაც საინტერესოა.
5. ნუ იქნებით თავშეკავებული, ჩაერთეთ!

2–3 წლის ასაკის ბავშვთან თამაშის ვარიაციები.
როდესაც ეთამაშები 2 წლის და მის ზემოთ ასაკის ბავშვს, აუცილებელი არაა ჩართო ძვირიანი სათამაშოები, ახალი თამაშები ან მსგავსი სირთულეები. პირიქით, უნდა გაუადვილოთ თამაში, რათა უფრო სახალისო გახდეს მისთვის და მხიარულად გაატაროთ დრო. ამ ასაკის ბავშვებს აქვთ დიდი  ფიზიკური ენერგია, რომელიც უნდათ, რომ სადღაც გამოავლინონ და დახარჯონ. საკვირველია, თუ როგორ შეუძლიათ მათ რთული თამაშებით გართობა წვიმიან ამინდში, როდესაც ისინი გარეთ ვერ გადიან.



მეხსიერების თამაშები
დამახსოვრება ბავშვისთვის რთულია მისი ასაკიდან  გამომდინარე, ამიტომ ვცადოთ სხვადასხვა თამაში, რომელიც ფერებისა და ნახატების ამოცნობაში მდგომარეობს.

ავიღოთ მაგალითად სათამაშო კარტი. აირჩიეთ ერთი ფიგურის (მაგალითად აგურის) ტუზი, მეფე, დამა, და ვალეტი. ტუზ აგურს ქვემოთ დაუდეთ ტუზი ყვავი და ნახეტ თქვენი ბავშვი  იპოვის თუ არა  შესაბამის კარტებს (ყვავის მეფეს, დამას, ვალეტს). გაართულეთ თამაში ბავშვის გონებრივ შესაძლებლობების მიხედვით.

კარტით თამაში
შეიძლება ასაკიდან გამომდინარე ბავშვი არაა მზად რთული თამაშებისთვის , თუმცა არსებობს რამოდენიმე სახალისო თამაში კარტით.  აიღეთ ძველი, ნაყინის პლასტმასის კოტნეინერი და კარტის დასტა. გაჭერით სიგრძეზე კონტეინერის თავსახური ისე, რომ შიგ კარტი გაეტიოს. შემდეგ თითო– თითოდ ჩაასრიალეთ კარტები კონტეინერში ბავშვმა კი უნდა დაასახელოს ყველა ის კარტი რომელიც ნაყინის ყუთშია. ეს სახალისო თამაშია თუკი ბავშვი ამით ერთობა.

ფუნქციური თამაშის სიმარტივე
თქენს ბავშვს აუცილებლად მოეწონება სენსორული თამაშები როგორიცაა:  ქვიშის კოშკების აშენება, ტალახის ღვეზელები, ჩაი წვეულება და თუნდაც ჭურჭლის რეცხვა. ყველა ეს თამაში ძალიან სასიამოვნოა ბავშვისთვის.

თარგმანი ჯასტინ კოლსონის სტატიიდან.

Thursday, January 28, 2016

ჯინსების თაობა


 თინა მახარაძე, გეგა კობახიძე, მამა თეოდორე, ეკა (მამაოს შვილი), სოსო წერეთელი, პაატა და კახა ივერიელები, გია ტაბიძე.