"სხვა ამსტერდამი"

დათო ტურაშვილის ამსტერდამს ვკითხულობ და სულ ამსტერდამში გამგზავრება მინდება. სურვილი, რომელიც ალბათ ყველას გაუჩნდება ვისაც ამსტერდამი არ უნახავს . მე კი, რომელიც საქართველოს საზღვრებს არ გავცდენილვარ, განსაკუთრებულად.
გადავიდეთ პირდაპირ სათქმელზე.

 რატომ ვწერ პოსტს ამ წიგნზე მაშინ, როცა კითხვა არ დამიმთავრებია? კითხვის პერიოდში ბევრი სათქმელი გამიჩნდა და ჩემი ამბავი რომ ვიცი, რომ დავასრულებ კითხვას, ყველაფერი თავიდან ამომივარდება. ამიტომ, სანამ ჯერ კიდევ არსებობს ეს აზრები ტვინში, გადმოვიტანო ფურცელზე. ფურცელზე რა, ელექტრონულ ფურცელზე.
პირველი, რისი თქმაც მინდა ეხება წერილებს, რომელსაც უცნობი გოგო წერს დათოს. რომ გავიგო რომ ამ წიგნზე ორი ადამიანი მუშაობდა და წერილები ავტორი გოგოს დაწერილი ნაწილია, ადვილად დავიჯერებდი. წერილები ძალიან გავს გოგოს დაწერილს. სტილი, სიტყვები, ემოციები, აღწერები ყველაფერი ძალიან "გოგოშკურია". ვკითხულობ და ძალიან მიკვირს, როგორ მოახერხა დათომ ასე დაემსგავსებინა წერილები გოგოს დაწერილ სტილს. ან მართლა გოგოს წერილებია ან მართლა საოცარი მწერალია დათო. ის ვარიანტი, რომ წიგნზე ორი ადამიანი მუშაობდა, მე თვითონ გამოვრიცხე. გვეცოდინებოდა მკითხველს ამის შესახებ. 
წერილებში მაშინ ამოვიცანი დათო, როდესაც ოთხმოცდაათიანი წლები კარგად აღუწერა იმ თაობის მკითხვრლს, ვინც ამას გადაურჩა და ვერ მოესწრო.
ნეტავ საერთოდ არსებობდა რეალობაში რაიმე სახის წერილები?
მეორე მაქვს კითხვა დათოსთან. ბატონო დათო, როდესაც 270 გვერდზე დაგვაინტერესეთ და ისე წარმართეთ ნაწერი რომ ველოდი ამ ინტერესის დაკმაყოფილებას, რატომ დაგვტოვეთ ხახამშრალი? რატომ არ გვითხარით რა მოგწერათ მაკამ ისეთი, რამაც ესოდენ გაგაბედნიერად მაშინ იქ ამსტერდამის პარკში?
 წიგნის კითხვას რომ დავასრულებ პოსტს აუცილებლად შევმატებ ტექსტს.
ეს ყველაფერი ახლა უნდა დამეწერა ვერ დაველოდები წიგნის დასრულებას.
დავასრულე წიგნი.

"ტიბეტი არ არის შორს"

ჩემი არ დაბოლების მიზეზი სხვაა– ცოტა დაუჯერებელი, მაგრამ ჩემი ღრმა რწმენით ადამიანს ღმერთი ისედაც აძლევს ფანტაზიისა და შემოქმედების უნარს, რომელიც მან (ადამიანმა)  დამხმარე, გარეგანი ფაქტორების გარეშე უნდა განავითაროს.
 და თუ ვიღაცას ეჩვენება, რომ რომელიმე ნარკოტიკი (თუნდაც ყველაზე მსუბუქი) ადამიანის შემოქმედებით ენერგიას მრავალფეროვანსა და უფრო ნოყიერს ხდის, ეს მხოლოდ დროებითი ილუზიაა და პირიქით, ნებისმიერი ნარკოტიკი საბოლოოდ სწორედ იმ  ბუნებრივი საწყისის განვითარებას აფერხებს, ადამიანში თავსითავად, დაბადებიდანვე რომ არსებობს.

თუმცა არსებობს წამები, როცა შეიძლება ისე შორს გაფრინდე, ფხიზელ მდგომარეობაში წარმოდგენაც რომ ძნელია, მაგრამ სიცოცხლის არსიც სწორედ ეგაა–გაფრენა შეძლო, ოღონდ ნარკოტიკის გარეშე...

დათო ტურაშვილი.

დათო ტურაშვილის "ამერიკული ზღაპრები"

დატო ტურაშვილის "ამერიკულ ზღაპრებს" ვკითხულობ ტრანსპორტში. მეტროთი ყოველ დღე დავდივარ სკოლაში. მინდოდა მგზავრობის დროს რამე მეკითხა და ის დრო, რასაც მგზავრობა მოითხოვს გამეყვანა. დატო ტურაშვილის წიგნი მსუბუქი აღმოჩნდა ^-^ თან მაინტერესებდა და მაინც ვაპირებდი წაკითხვას. იმაზე საინტერესო აღმოჩნდა, ვიდრე მოველოდი. წიგნი მოგვითხრობს მისი ამერიკაში ყოფნის პერიოდს. იგი აღწერს თუ როგორ გაატარა დრო ამერიკაში. ძალიან მომწონს მისი შენიშვნები და დაკვირვებები ამა თუ იმ ფაქტის შესახებ. წიგნში ბევრი მონაკვეთი იყო ისეთი, რომელმაც განსაკუთრებით მომხიბლა.
ეხლა მოვიყვნან ერთი მონაკვეთის ციტირებას.
რატომ მაინცდამაინც ეს მონაკვეთი?
ისე. :)

(წიგნი ბოლომდე არ წამიკითხავს. არაა გამორიცხული, რომ კიდევ აღმოჩნდეს ისეთი მონაკვეთი, რომლის ბლოგზე დადება მომინდება).

"ქალები კაცებზე უკეთ და ადვილად იტანენ სიცივეს, შიმშილს და ყველანაირ ტკივილს. სექსის შემდეგ, კაცისთვის ყველაზე ძვირფასი დუმილია, ქალისთვის კი პირიქით - ყველაზე სანატრელი თუნდაც ერთი სიტყვაა, ორგაზმის შემდეგ კაცისაგან საალერსოდ რომ მოისმინოს და ამას წინათ მილოშ ფორმანმა თქვა, მამაკაცებს მასტურბაცია ამიტომაც ურჩევნიათ - იმ საალერსო სიტყვების წარმოთქმა ეზარებათ და ისეთი სუსტები არიან, ძალაც აღარ ჰყოფნით სიტყვებისთვისო."


ასევე ყველა თავს ერთვის პატარა ციტატები, რომლებიც ასევე საინტერესოა.

მაგალითად:
"War is over if you want it..."  --- John Lenon
"can't take it away." ----- Pieta Brown
"I'll shoot the moon for you, baby..."  -- Tom Waits <3
"ამერიკაში რომ იცხოვრო, რაღაც მაინც უნდა გიყვარდეს ამერიკული"  --იოსებ ბროდსკი
"დედი, გამიშვი ამერიკაში და მერე ისევ აქ დავბრუნდები!" -- ავთო ვარაზი.

და ბევრი კიდე საინტერესო რამ..
მოკლედ, გირჩევთ წაიკითხოდ თავად. დიდან სანიამოვნები დარჩებით.